Het leven zoals het is: Volvo-expats in Chengdu

Chengdu.

De een ging 'even op en af', de ander nestelde zich er voor een paar jaar met het hele gezin. Chengdu, bruisende hoofdstad van de provincie Sichuan, telt meer dan tien miljoen inwoners. Opgaan in de massa is niet moeilijk, maar we zochten, én vonden, enkele vertrouwde gezichten in het land met de langste muur ter wereld.

Panda's
Erwin Van Greveling (Launch) verbleef vijf maanden in Chengdu en is net terug op vertrouwde bodem. Zijn ogen fonkelen. "Mocht ik kunnen, ik zou direct terug gaan. Het was daar erg plezant", zegt hij. Vooral de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen in de straat is hem bijgebleven. "Tijdens mijn eerste week stond ik in de ondergrondse metro wat te sukkelen aan de geldautomaat. Ik werd plots aangesproken door een Chinees, die mij toen geholpen heeft met mijn ticket. Vervolgens nam hij me bij de arm en leidde hij mij rond in de stad. De hele dag! En ik moest niet proberen ergens mijn portefeuille boven te halen, hé. Overal werd ik getrakteerd door die man. Ongelofelijk." Een paar weken later trok Erwin naar het platteland voor een bezoek aan het pandareservaat (hoe kan het ook anders). Maar toch even verwarring in de zoo, want bekijkt wie? "Sommige mensen daar hadden nog nooit een Europeaan van dichtbij gezien. Dat was wel even schrikken."

De reuzenpanda, een bedreigde diersoort, komt voornamelijk nog voor in China.

Applaus

Patrick De Schepper - een Volvo-addict pur sang - van Supplier Management was één van de pioniers van ons Volvo-avontuur in Chengdu. Hij zag de fabriek in 555 dagen oprijzen uit een zompig moeras tot op het moment waarop de eerste S60L van de band rolde. Hij heeft er een avontuur van drie jaar opzitten. Net op tijd terug om handjes te schudden met de Chinese delegatie tijdens het staatsbezoek. Benieuwd of zijn (basis-)kennis Chinees hem van pas gekomen is. Wat hem opviel? De gedrevenheid, leergierigheid, en snelheid in het nemen van beslissingen. Hij heeft in die periode een nieuwe vriendenkring opgebouwd en onder andere het VolvoChinaOpen golftoernooi bijgewoond, waar hij tot zijn grote verbazing de Belg Nicolas Colsaerts het tornooi zag winnen. Zijn opvallendste moment? "Onze auto zat op een bepaald moment ingesloten tussen verlaten(!) stadsbussen. Toen ik de bus zelf ging verplaatsen, kreeg ik prompt applaus van meer dan 50 verbouwereerde toeschouwers die langs de kant stonden te kijken..."

Benjamin Van Landuyt en Patrick De Schepper zijn hun China-avontuur duidelijk nog niet vergeten.

Cultuurclash
Ook Benjamin van Landuyt (GA) heeft twee jaar in de volksrepubliek gewoond, samen met zijn vrouw, die een blog bijgehouden heeft over hun dagelijkse avonturen in Chengdu. De cultuurclash kwam er al meteen tijdens zijn eerste groepsmeeting. "Langs elke zijde van een lange rechthoekige vergadertafel kan ongeveer tien man zitten. Het hele team van ongeveer 15 mensen nam plaats tegenover mij. Niemand langs mijn zijde. Ik zat alleen langs één kant en de rest zat samengeperst langs de andere kant. Dat hou je niet voor mogelijk. Achteraf kreeg ik de uitleg te horen: het is in de Chinese cultuur ongepast om plaats te nemen naast je leidinggevende, want zo verhef je jezelf tot een hogere positie".

Babylonische spraakverwarringen
Een cultuurclash is onvermijdelijk. Aanvankelijk waren er heel wat uitdagingen verbonden met de communicatie. De meeste Chinezen in Chengdu spreken enkel Mandarijn en hebben een beperkte kennis van Engels. "Ik heb nog nooit zoveel getekend op een white board om iets duidelijk te maken. Er was geen betere manier om elkaar te begrijpen", zegt Benjamin. "Een Chinees heeft ook een heel andere manier van denken. Op de vraag ‘Dit werk kan vandaag niet meer uitgevoerd worden, of toch?’ mag je bij ons het antwoord ‘Nee’ verwachten ter confirmatie dat het inderdaad niet meer zal lukken. In China wordt deze vraag met ‘Ja’ beantwoord : ‘Ja, het werk kan vandaag niet uitgevoerd worden’. Ook in de uitvoering van het werk zie je vaak dat er iets helemaal anders uitgevoerd wordt dan je zelf verwacht had. Het is dus uiterst belangrijk heel specifieke, duidelijke instructies te geven en dagelijks‘gemba’s’ uit te voeren. 

Zelfs voor het gebruik van een westers toilet zijn er vrij gedetailleerde instructies nodig...


Wat eten we vandaag?De Chinezen (zeker de minder begoede) eten vaak op straat. Bij ons doen vele mensen hun ‘bokes’ mee naar het werk maar dat kennen ze niet in Chengdu, want daar eten ze driemaal per dag warm. "Rond het middaguur verschijnen er op vele plaatsen verkopers met hun karretjes", vertelt Toine Dirven, ITmanager in Chendgu. "De vrouwen staan dan te roepen “Gaufin, gaufin” (of zoiets) om hun warme middagmalen in een plastieken potje aan de arbeiders en andere mensen te verkopen. De maaltijd wordt dan vaak smakelijk al lopende of gehurkt zittend opgeslurpt. De overschot en de afval laten ze maar gewoon ergens achter want er komt wellicht toch wel een straatveger langs die alles weer opruimt."

De maaltijd wordt vaak smakelijk al lopend of gehurkt opgeslurpt.

Een gretig verzoekje

Yi Luo (Roy) maakte de omgekeerde beweging en volgde als Chengdu Launch Manager een opleiding bij onze collega's in Gent. Hij gaf zijn ogen de kost en kreeg heel wat documenten en tools te zien die verschillende processen kunnen optimaliseren. "Some very good equipment which we don't have. I learnt a lot of them and will share what I learnt to all of my team members in Chengdu to improve our working methods." Roy maakte altijd grapjes dat hij die tools zou meenemen naar Chengdu als ' a big gift from Gent'. Dat werd natuurlijk geweigerd, met een big smile uiteraard.

Maar wat hebben onze mensen daar nu eigenlijk allemaal uitgespookt?
Omdat beelden véél meer zeggen dan woorden (zeker in dit geval) hebben we de ingezonden foto's (meer dan 150!) gebundeld in een overzicht, te bekijken via deze link: http://s1373.photobucket.com/user/VolvoCarGent/library/

Veel kijkplezier!