Een gezellig dagje uit... in de fabriek!

Tim (29) is een stevige kerel. Hij draagt schijnbaar moeiteloos drie blauwe bakken met Volvo-opschrift het receptiegebouw binnen. De inhoud: fluohesjes, veiligheidsbrillen en Sennheiser-koptelefonen. Hij loopt door naar het onthaal, en gaat met z'n wijsvinger de deelnemerslijst af.

"Aah, die ken ik. Dit wordt mijn groep, jongens"

Alain De Bock en Patrick De Buck schuifelen dichterbij. Een paar grapjes, wat grolletjes. Het resultaat van een geslaagde teambuildingactiviteit een paar weken eerder. Geblinddoekt ravotten op de grasvelden rondom het GF-terrein, "om elkaar beter te leren kennen." Dat moet ongetwijfeld een leuke middag geweest zijn.

Maar daar zijn helaas geen foto's van.

Wie zijn ze, wat drijft hen
Uit meer dan 70 kandidaten zijn uiteindelijk 25 geknipte storytellers gekozen. Zij zijn intern opgeleid tot volwaardige gidsen. Die verzameling is op het eerste gezicht een bont allegaartje: de een heeft al menig werkplunje versleten, terwijl de ander nog wat groen achter z'n oren ziet. Toch is er één gemeenschappelijk raakpunt.

De heren zijn trots op wat ze doen.

En ze kunnen het goed uitleggen. (ze kunne goe klappe)



Het olijke drietal van de dag: Patrick De Buck, Alain De Bock en Tim Vandevoorde.

Tim werd amper drie jaar geleden opgenomen in de Volvo-familie. Vandaag is hij het uithangbord van het grootste bedrijf van de Gentse kanaalzone. Hij vertegenwoordigt ongeveer vijfduizend medewerkers. En hij heeft er zin in, en straalt dat ook uit.

En net daarom is ervoor gekozen om eigen medewerkers intern op te leiden. "We merken dat het ambassadeurschap veel groter is bij onze eigen mensen", vertelt Ann Balthazar van HR.

Ze zijn terug van weggeweest: de familiebezoeken.
Van maandag tot donderdag nemen dagelijks drie gidsen een groep familieleden van werknemers mee op sleeptouw door de las- en eindassemblagefabriek. Elke groep bestaat telkens uit ongeveer ongeveer twintig personen.

Vandaag zijn medewerkers van Logistiek aan de beurt.

Op het programma: een introductiefilm, een rondleiding van drie kwartier in GA en drie kwartier in GC. Na de flinke wandeling even uitblazen met een hapje en een drankje.

Showtime
18uur. De eerste bezoekers stromen binnen. Gids Patrick verwelkomt hen met een stevige handdruk en biedt hen een fluohesje aan. Hij oogt bijzonder ontspannen.
 
"Welkom bij Volvo."



De bezoekers maken meteen kennis met één van de stokpaardjes van Volvo: veiligheid boven alles.

 



Aandachtig luisteren naar dé uitvinding waar Volvo tot op de dag van vandaag nog steeds de vruchten van plukt: de veiligheidsgordel van de Zweed Nils Bohlin.

Hup, met z'n allen de fabrieken in. "Geef een seintje als ik te snel ga", zegt Alain. "Ik heb lange benen."



Een van de eerste pitstops in de eindassemblagefabriek: de pickingzone. Beter bekend als "de witte vlek". "Hier worden onderdelen voorgeassembleerd om als pakketje naar de lijn te brengen. Zo verliezen we geen tijd, en kan elke minuut een Volvo van de band rollen", zegt Patrick. 

"Let op als je oversteekt, en volg de paden." We verlaten de montagezone en passeren de motorenlijn waar ook het onderstel van de wagen verder afgewerkt wordt. Een bezoeker zwaait naar een arbeider.

Collegialiteit, ook na de uren.

Onze herder wijst naar een aankomende V40 op de productielijn. Aan elke wagen hangt een elektronische chip, waarop alle unieke gegevens staan van elke wagen. "We noemen het een elektronisch paspoort", zegt Patrick vol overtuiging. In de groep is het muisstil.

Handjes op de rug. De mondhoeken naar beneden. Hoofdjes op en neer.

Even later zijn we getuige van een intiem moment: "The Wedding" Dat is de plaats waarop de body ( het koetswerk) één wordt met het onderstel. Nauwkeurig afgestelde robots drukken de platen hier tegen elkaar.

Bewonderenswaardige blikken, zelfs bij de allerjongsten in het gezelschap. Even verderop blinkt de Harry-pop (hét schoolvoorbeeld van veiligheid en kwaliteit) in 'het hart van GC'. Eindassemblage pur sang.

"Ongelofelijk hoe al die processen elkaar in sneltempo opvolgen", zegt iemand naast mij.

Aan de prétrim-lijnen zijn de robots haarfijn afgesteld. Hier wordt het dashboard met milimeterwerk in het koetswerk gemonteerd. Naomi kijkt naar boven. Patrick heeft het gezien, en richt zich tot het meisje. "Dat zijn autodeuren. 1.200 afgewerkte deuren worden boven ons hoofd naar het eindstation getransporteerd. Ik zal je straks tonen waar en hoe deze naar beneden komen. Nog even geduld!

Even verderop wijst Patrick naar naar een kantine. Het bureau van de supervisors. "Beter bekend als de ontspanningsruimte."
 
Hier en daar een bulderlach.

Walibi
Op de ergolijn kan de auto in de hoogte afgesteld worden. "Ergonomisch werken is belangrijk voor elke werknemer", zegt Patrick. In het eindgebied wordt de auto op de rollen getest tegen 120 kilometer per uur. In het testgebied worden de laatste checks gedaan.
 
"We zijn er, bij de roetsjbaan van Walibi", zegt Patrick. De deuren komen hier naar beneden en worden vakkundig gemonteerd. Het meisje glimlacht.



De familie De Groote gaat graag op de foto in de lasfabriek.

Borium
We zetten de wandeling verder in de lasfabriek. "De modernste van Europa", vertelt Patrick. En inderdaad: tachtig procent van het werk wordt door robots gedaan, twintig procent door mensen.

"Wist je dat een koetswerk acht verflagen krijgt?" Hij wijst naar de bestuurderskabine. "En zie je dat verschil in kleur? Dat is Boriumstaal, zeer sterk materiaal dat de chauffeur beschermt bij een ongeval."

We houden halt op de plaats waar de buiten- en binnenzijde aan elkaar gelast worden. Mijn buurman controleert of zijn veiligheidsbril nog wel op z'n neus staat.

Meteen de juiste attitude.



"Heeft iedereen zijn veiligheidsbril nog op?" Patrick blijft alert tot op het einde van de rondleiding.

Men vs. Machine
Het meest indrukwekkende - en ingewikkelde - proces is het framingstation. Hier zetten 10 robots op 70 seconden 60 puntlassen die de onderkant en de zijkant samenhouden. Het dak wordt op het koetswerk samengesmelt onder 1.700 graden Celcius. Een impressionant spektakelstuk.

Na afloop treffen we de familie De Groote aan in de polyvalente zaal. Vader Yves nam in 2009 afscheid van de Volvo-familie. Hij heeft er 38 jaar gewerkt. Hij blikt nostalgisch tevreden terug en vertelt over zijn tripjes naar het buitenland om herstellingen uit te voeren. "Mooie tijden, Volvo is een fantastisch bedrijf", zegt hij.


Na een fikse wandeling nagenieten met een afsluitend hapje en drankje in de polyvalente zaal.


Zijn zoon Kris heeft enkele jaren geleden nog de eerste nachtploeg opgericht. "Schitterend om nog eens rond te lopen in de fabriek, en te zien hoe alles veranderd is. Ik dacht wel dat ik meer mensen ging herkennen!" Ook Naomi, met elf lentes de jongste telg van het gezin, heeft zichtbaar genoten van het bezoek. Ook zij gaat goed slapen vannacht.

Orm Van Doorslaer vond de uitleg inhoudelijk zeer sterk maar af en toe iets te beknopt, al valt dat als eigen medewerker (magazijnier) niet echt te verbazen. Iedereen keert na een geslaagde rondleiding moe maar voldaan terug naar huis.

Today was a good day!

Wil jij je als werknemer ook inschrijven voor een rondleiding door je eigen fabriek? Dat kan nog steeds op http://vcgfamily.industryvisit.com

Een groepsfoto van de gidsen bij de kick-off van de familiebezoeken. Veel succes & plezier!