En plots was de parking omgetoverd tot heuse pitstopzone...

Hmm, ben ik op het werk of ...
Het was geen alledaags beeld, zondagochtend op parking van Volvo Car Gent. Terwijl de hemel onder een nieuwsgierig lentezonnetje opklaarde, kwamen blitse E-Cars tussen 10u en 12u de parking van GA en GB opgestoven. De anders nogal grijze parkingzone werd speciaal voor de de pioniers van de E-Cars (vrij vertaald: Employee Cars) omgetoverd tot een heuse pitstopzone, want niet alleen nieuwe leden maar ook de trendsetters van leasewagens binnen VCG mogen al eens in de bloemetjes gezet worden.


Een daguitstapje op zondag naar Volvo. Met het hele gezin, omdat het kan.

Ik hoor u al denken: "Waat? Op een zondagochtend wééral naar het werk? Goed gek!" Of toch niet...? De knorpotten bleken ongelijk te hebben: in totaal kwamen ongeveer tachtig E-car gebruikers opdagen, die met een autosticker bekroond werden tot 'Proud Employee of Volvo Car Gent' en met het hele gezin trots op de foto gingen in een Formule 1-achtige setting. "Het weer zat mee, het was een leuk concept en goed uitgewerkt. Het ideale uitstapje eigenlijk", zegt Danny Danckaert, vergezeld van vrouw en zoon.

Productieondersteuner Sofie Bettens kijkt met haar zoontje nauwlettend toe of de sticker wel recht geplakt wordt...

Stickers
Een E-car, dat is zoveel mogelijk Volvo voor een zo laag mogelijke prijs. En daar gaan we ver in. Elke medewerker die nu een E-car aanvraagt krijgt een bestickerd model, aangebracht door de dealer. De huidige E-Cars hadden dit nog niet. En dat is net het doel van dit event: ook de eerste E-cars bestickeren, maar ook en vooral: de werknemers een aangename zondag bezorgen. Een schot in de roos, zo bleek. Na afloop bleven velen gezellig nakeuvelen met vrienden en collega's, en genoten ze van een hapje en een drankje terwijl de kids aan het ravotten waren. "De mensen waren tevreden", blikt organisator Ann Balthazar tevreden terug. "We hebben veel blije werknemers gezien, die met het hele gezin fier op de foto gingen."

De pitstopzone

Bij aankomst werden de nummerplaten genoteerd en in een bokaal gegooid, waar later twee gelukkigen voor een duoticket naar Spa-Franchorchamps uit geloot werden (zie verder). Vervolgens konden de deelnemers aanschuiven in drie pop-up pitstopzones, waar medewerkers van Esdic en Trim&Final(GC) vakkundig Volvo na Volvo met een sticker bekleefden. Na het moment suprème lieten verliefde koppeltjes of het hele gezin zich graag kieken - en er zitten enkele pareltjes tussen - op een raceplatform alsof het voor in de boekjes was. Bekijk de volledige reeks hier: http://s1373.photobucket.com/user/VolvoCarGent/library/E-Car%20Event



Danny Danckaert met vrouw en kind op het raceplatform

Eventjes uitblazen en genieten van een hapje en een drankje terwijl de kinderen gretig grabbelen in speelgoedtrommel. Even later was het aan de grote mensen. In de aanbieding: één VIP-duoticket voor de 24 uren van Spa-Franchorchamps en één VIP-duoticket voor de Volvo Classic Rally met bezoek aan het automuseum van Stavelot en zijn abdij. Alsook: een avondfeest ter gelegenheid van het jubileum van de Belgische Volvo club. Hupla!




Pitspoezen mochten uiteraard niet ontbreken... *Tromgeroffel* "En de winnaars zijn ..."

... Danny Danckaert en Sofie Bettens! "De winnaars mogen hun prijs in ontvangst komen nemen!" Maar het bleef even stil en er werd gelachen toen bleek dat uitgerekend de twee prijsduiven al naar huis waren. Danny was onderweg naar het provinciaal voetbal en Sofie ging ervan uit 'toch nooit iets te winnen'. Dat was even verkeerd gedacht jongens! We wensen Danny en Sofie veel plezier tijdens hun avonturen in Spa- Franchorchamps!


Danny Danckaert ontvangt zijn prijs uit handen van Kathleen De Mecheleer van E-car

De deelnemers blikken terug op een geslaagd evenement en keren tevreden naar huis...





En uiteraard ook een dikke pluim aan het volledige E-car Event team!





 

 

Ook onze gekleurde medemens verdient respect

V.l.n.r.: Renetha Ademova, Luk De Maeght en Daniëlle Velland.

Valt het u soms ook op? Mij wel. Bijvoorbeeld in ziekenhuizen, bij de straatvegers, of waar er oude mensen moeten verzorgd worden. Heel vaak zijn het onze gekleurde medemensen, uit Armenië, Marokko, Maleisië, of waar ook, die het leven voor ons wat aangenamer maken. Jobs die wij niet altijd zo graag meer doen - vuil opruimen, of ouderen en zieken verzorgen; 's avonds laat, of met onregelmatige uren. Meestal niet zo riant betaald als wij, denk ik dan.

Ik merk het als ik soms laat de deur van mijn bureau dichttrek en naar huis ga. Vaak kom ik dan Bajit tegen, druk in de weer om vuilnisbakken leeg te maken en toiletten te reinigen. Regelmatig maak ik een praatje met hem. Hij is van Indische afkomst en praat met dat sympathieke Engels-Indisch accent. Hij komt uit de streek van Kashmir, en dan hebben we het over de conflicten tussen Indië en Pakistan. Laatst nog, vlak voor 1 april, wist hij het ook al: "Important visit coming, isn't it?"

Ook voor Coor, ons schoonmaakbedrijf, was het alle hens aan dek, net als voor de collega's van Onderhoud en Facility Management, om alles tiptop in orde te maken voor het presidentieel en koninklijk bezoek. Luk, de coördinator van Coor, was een gelukkig man op 1 april - nooit had Volvo er netter bijgelegen. Peuken waren opgeruimd, zwerfvuil weggehaald. Links en rechts een lekje verse verf, supergroen nieuw gras, oude struiken vervangen door nieuwe, frisse aanplantingen.
Twee dagen nadien zag ik Luk weer. Hij zag er al een stuk somberder uit. "Kijk eens," zei hij. "We zijn twee shiften ver, en weer ligt het hier vol peuken. Vindt men het dan zo normaal dat we achter de mensen aanlopen om hun troep op te ruimen? We vragen niet veel, alleen maar respect voor ons werk. Ik word er moedeloos van."

Dat werd de slogan van onze campagne: Respect voor het werk van Bajit en zijn collega's. Peuken in de asbak, afval in de vuilnisbak, en alleen maar roken waar het mag. Vuil niet laten zwerven. Zo lastig kan dat toch niet zijn?
Het moet een positieve campagne zijn. We respecteren rokers, maar we vragen dat ze ook respect hebben voor hun collega's, voor de schoonmaakdienst, en uiteindelijk ook voor zichzelf. Het is fijn werken in een nette omgeving. Er zijn veel inspanningen geleverd om ons bedrijf te verfraaien. Het is nu aan ons allen om het zo te houden. Uit respect voor Bajit, Salih, Outman, Daniëlle, Renetha, Luk, en iedereen die het voor ons net en opgeruimd houdt. 

Kijk, daar wordt een mens opgeruimd van.

Het leven zoals het is: Volvo-expats in Chengdu

Chengdu.

De een ging 'even op en af', de ander nestelde zich er voor een paar jaar met het hele gezin. Chengdu, bruisende hoofdstad van de provincie Sichuan, telt meer dan tien miljoen inwoners. Opgaan in de massa is niet moeilijk, maar we zochten, én vonden, enkele vertrouwde gezichten in het land met de langste muur ter wereld.

Panda's
Erwin Van Greveling (Launch) verbleef vijf maanden in Chengdu en is net terug op vertrouwde bodem. Zijn ogen fonkelen. "Mocht ik kunnen, ik zou direct terug gaan. Het was daar erg plezant", zegt hij. Vooral de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen in de straat is hem bijgebleven. "Tijdens mijn eerste week stond ik in de ondergrondse metro wat te sukkelen aan de geldautomaat. Ik werd plots aangesproken door een Chinees, die mij toen geholpen heeft met mijn ticket. Vervolgens nam hij me bij de arm en leidde hij mij rond in de stad. De hele dag! En ik moest niet proberen ergens mijn portefeuille boven te halen, hé. Overal werd ik getrakteerd door die man. Ongelofelijk." Een paar weken later trok Erwin naar het platteland voor een bezoek aan het pandareservaat (hoe kan het ook anders). Maar toch even verwarring in de zoo, want bekijkt wie? "Sommige mensen daar hadden nog nooit een Europeaan van dichtbij gezien. Dat was wel even schrikken."

De reuzenpanda, een bedreigde diersoort, komt voornamelijk nog voor in China.

Applaus

Patrick De Schepper - een Volvo-addict pur sang - van Supplier Management was één van de pioniers van ons Volvo-avontuur in Chengdu. Hij zag de fabriek in 555 dagen oprijzen uit een zompig moeras tot op het moment waarop de eerste S60L van de band rolde. Hij heeft er een avontuur van drie jaar opzitten. Net op tijd terug om handjes te schudden met de Chinese delegatie tijdens het staatsbezoek. Benieuwd of zijn (basis-)kennis Chinees hem van pas gekomen is. Wat hem opviel? De gedrevenheid, leergierigheid, en snelheid in het nemen van beslissingen. Hij heeft in die periode een nieuwe vriendenkring opgebouwd en onder andere het VolvoChinaOpen golftoernooi bijgewoond, waar hij tot zijn grote verbazing de Belg Nicolas Colsaerts het tornooi zag winnen. Zijn opvallendste moment? "Onze auto zat op een bepaald moment ingesloten tussen verlaten(!) stadsbussen. Toen ik de bus zelf ging verplaatsen, kreeg ik prompt applaus van meer dan 50 verbouwereerde toeschouwers die langs de kant stonden te kijken..."

Benjamin Van Landuyt en Patrick De Schepper zijn hun China-avontuur duidelijk nog niet vergeten.

Cultuurclash
Ook Benjamin van Landuyt (GA) heeft twee jaar in de volksrepubliek gewoond, samen met zijn vrouw, die een blog bijgehouden heeft over hun dagelijkse avonturen in Chengdu. De cultuurclash kwam er al meteen tijdens zijn eerste groepsmeeting. "Langs elke zijde van een lange rechthoekige vergadertafel kan ongeveer tien man zitten. Het hele team van ongeveer 15 mensen nam plaats tegenover mij. Niemand langs mijn zijde. Ik zat alleen langs één kant en de rest zat samengeperst langs de andere kant. Dat hou je niet voor mogelijk. Achteraf kreeg ik de uitleg te horen: het is in de Chinese cultuur ongepast om plaats te nemen naast je leidinggevende, want zo verhef je jezelf tot een hogere positie".

Babylonische spraakverwarringen
Een cultuurclash is onvermijdelijk. Aanvankelijk waren er heel wat uitdagingen verbonden met de communicatie. De meeste Chinezen in Chengdu spreken enkel Mandarijn en hebben een beperkte kennis van Engels. "Ik heb nog nooit zoveel getekend op een white board om iets duidelijk te maken. Er was geen betere manier om elkaar te begrijpen", zegt Benjamin. "Een Chinees heeft ook een heel andere manier van denken. Op de vraag ‘Dit werk kan vandaag niet meer uitgevoerd worden, of toch?’ mag je bij ons het antwoord ‘Nee’ verwachten ter confirmatie dat het inderdaad niet meer zal lukken. In China wordt deze vraag met ‘Ja’ beantwoord : ‘Ja, het werk kan vandaag niet uitgevoerd worden’. Ook in de uitvoering van het werk zie je vaak dat er iets helemaal anders uitgevoerd wordt dan je zelf verwacht had. Het is dus uiterst belangrijk heel specifieke, duidelijke instructies te geven en dagelijks‘gemba’s’ uit te voeren. 

Zelfs voor het gebruik van een westers toilet zijn er vrij gedetailleerde instructies nodig...


Wat eten we vandaag?De Chinezen (zeker de minder begoede) eten vaak op straat. Bij ons doen vele mensen hun ‘bokes’ mee naar het werk maar dat kennen ze niet in Chengdu, want daar eten ze driemaal per dag warm. "Rond het middaguur verschijnen er op vele plaatsen verkopers met hun karretjes", vertelt Toine Dirven, ITmanager in Chendgu. "De vrouwen staan dan te roepen “Gaufin, gaufin” (of zoiets) om hun warme middagmalen in een plastieken potje aan de arbeiders en andere mensen te verkopen. De maaltijd wordt dan vaak smakelijk al lopende of gehurkt zittend opgeslurpt. De overschot en de afval laten ze maar gewoon ergens achter want er komt wellicht toch wel een straatveger langs die alles weer opruimt."

De maaltijd wordt vaak smakelijk al lopend of gehurkt opgeslurpt.

Een gretig verzoekje

Yi Luo (Roy) maakte de omgekeerde beweging en volgde als Chengdu Launch Manager een opleiding bij onze collega's in Gent. Hij gaf zijn ogen de kost en kreeg heel wat documenten en tools te zien die verschillende processen kunnen optimaliseren. "Some very good equipment which we don't have. I learnt a lot of them and will share what I learnt to all of my team members in Chengdu to improve our working methods." Roy maakte altijd grapjes dat hij die tools zou meenemen naar Chengdu als ' a big gift from Gent'. Dat werd natuurlijk geweigerd, met een big smile uiteraard.

Maar wat hebben onze mensen daar nu eigenlijk allemaal uitgespookt?
Omdat beelden véél meer zeggen dan woorden (zeker in dit geval) hebben we de ingezonden foto's (meer dan 150!) gebundeld in een overzicht, te bekijken via deze link: http://s1373.photobucket.com/user/VolvoCarGent/library/

Veel kijkplezier!

Twintig minuten, en plots was alles voorbij

 

Page Content

Het relaas van een bewogen dag...

Twintig minuten, en plots was alles voorbij. Het leek bij momenten alsof de rondleiding van de Chinese president Xi en onze koning Philippe aan Volvo Car Gent in snelmodus werd afgespeeld, in fastforward. Ok, na afloop keuvelden de koning en de president nog een vijftal minuutjes gezellig op de parking van GC, maar het was een blitsbezoek pur sang. "Hij was blijkbaar niet onder de indruk", hoorde ik terwijl de rode loper vakkundig terug opgerold werd. De criticasters bleken ongelijk te hebben want diezelfde avond nog verwees onze vriend Xi  tijdens zijn toespraak in Brugge - uitgerekend in Brugge - naar Volvo Car Gent als 'mooi voorbeeld van een geslaagde economische samenwerking tussen Zweden, China en België. Dat kan al tellen, toch?

Van de koning tot de hofnar. Niet enkel de president was in zijn nopjes. Zo goed als de volledige delegatie genodigden bedankten ons de afgelopen dagen om het high-level bezoek in goede banen te leiden. Verliep alles dan vlekkeloos? Natuurlijk niet, zo bleek ook maandag tijdens de generale repetitie - toen Li Shufu al eens in de fabriek kwam rondsnuffelen - het een en ander nog niet volledig op punt te staan. Het rode laken op de signeertafel moest nog gestoomd - niet gestreken! - worden, de Chinese autovlaggen wapperden nog ergens onderweg tussen Stuttgart en Gent, en de Chinezen en Belgen discussieerden stevig over de versiering aan de 'inkomhal' van GC, waar een witte ontvangsttent opgesteld stond. Een paar uur later hingen daar prompt vier rode Chinese kussens aan, het symbool voor eenmaking en harmonie (of dat maakten ze ons toch graag wijs).
Eind goed al goed: iedereen tevreden. Ja... dat was toch het gevoel dat overheerste bij iedereen die erbij betrokken was. Maar wat vond de vierde macht, de waakhonden van de democratie, van het staatsbezoek? De opkomst was enorm. Het journaille werd massaal in veel te kleine busjes gedropt aan de bewakingspost. Het moeten er in totaal een 50-tal - vergeef ons als we er eentje gemist hebben - geweest zijn, waarvan liefst de helft overgevlogen zijn vanuit China om hun staatshoofd te vergezellen tijdens zijn rondreis door Europa.


Hakan Samuelsson, topman van Volvo Car Group, nam uitgebreid de tijd om de talrijk opgekomen journalisten te woord te staan.

... maar wat vond de media ervan? Dit is wat u ervan moet onthouden
De president kwam enigszins verrassend aan in een Mercedes, ondanks alle moeite die de regering gedaan had om de delegatie te voorzien van Volvo's. Bij Volvo Car Gent zagen ze hen liever aankomen in een Volvo maar het belang van tradities en gewoontes zit ingebakken in de Chinese cultuur, zo zei woordvoerder Mark De Mey in het avondjournaal van VTM. "Verandering houdt een zekere vorm van risico in, zeker voor Chinezen. Daarom houdt men bij presidentiële gelegenheden sterk vast aan gewoontes."
De regionale televisiezender AVS besteedde veel aandacht aan de toekomst van de fabriek, en vroeg aan Hakan Samuelsson, CEO van Volvo Car Corporation, of Volvo nog wel een plaats heeft in Gent. "Absoluut. De fabriek in Gent maakt integraal deel uit van onze productieoperaties en is een hoeksteen van Volvo's toekomst", zo zei hij ook tegen de meeste media. "Deze fabriek heeft als voornaamste troef haar enorme productiecapaciteit. De productie in Gent is cruciaal om ons doel van 800.000 auto's tegen 2020 te behalen. Bovendien zal de groeiende vraag in China voor heel wat extra jobs in België en Zweden zorgen."
 

Tewerkstelling garanderen
Samuelsson legde in onder andere De Standaard wel meteen een pijnpunt bloot: de hoge kosten. "De belastingen en energie -en loonkosten moeten dringend naar omlaag om de fabriek efficiënter en rendabeler te maken." De Volvo-topman had voorafgaand aan de rondleiding een gesprek over lastenverlaging met de toplui van Geely, samen met Vlaams minister-president Kris Peeters(CD&V) en federaal vicepremier Alexander De Croo (Open VLD). Samuelsson wilde in De Tijd niet in detail gaan over welke besparing de maatregelen precies opleveren. "Maar er is begrip en een wil om ons te ondersteunen, en dat is belangrijk", verklaarde hij.

Vicepremier en minister van Pensioenen Alexander De Croo (Open VLD) vertelde tegen AVS dat de gesprekken het beste doen vermoeden. "De maatregelen die genomen zijn voor de Belgische economie is goed voor elke onderneming in ons land, en zeker voor Volvo. Een verlaging van de loonkost garandeert tewerkstelling, en zorgt ervoor dat onze ondernemingen kunnen blijven concurreren", besluit De Croo.

Samuelsson liet nog niet helemaal in zijn kaarten kijken over de productie van de populaire XC60 in Gent maar woordvoerder Stefan Elfström bevestigde in De Tijd wel dat ook de opvolger van de populaire V40 al zeker naar Gent komt. En het feit dat Geely-topman Li Shufu de Chinese president een rondleiding geeft in de Gentse fabriek is voor Plant Manager Eric Van Landeghem meer dan een positief signaal. "Het hoogstaand bezoek naar Gent halen was een kans van één op een miljoen. Dat het toch gelukt is toont aan dat Gent een belangrijke rol blijft spelen in de toekomst van Volvo. We zullen nieuwe modellen blijven bouwen", besluit Van Landeghem.

 

Een bedrijf van fantastische mensen

Persoonlijk vind ik dat de beste foto, die goed de dubbele interactie toont - enerzijds tussen Li Shufu en de president, en anderzijds Hakan Samuelsson en de koning.

Z. M. Koning Filip, voorzitter Li Shufu en president Xi Jinping begroeten de collega's.

Wat was ik in godsnaam aan het doen?
Het staatbezoek van de Chinese president kwam met rasse schreden dichterbij, en iemand belde met de boodschap 'Houston we have a problem'. Gelukkig maar een klein probleempje.

Luo Ji is een medewerker van Chengdu die in Gent een opleiding volgde. Zijn visum liep tot 31 maart, maar we wilden enkele Chinese collega's voorstellen aan de president. Kwestie van tonen dat Volvo globaal uitstekend samenwerkt.

Vlug even het visum verlengen, denk je dan, maar uiteindelijk heb je daarvoor nodig a) een bewijs van residentie, ofwel een verklaring van het hotel; en b) een verklaring van de werkgever. Dat dan indienen in de gemeente (ongetwijfeld met enkele stempels), en dan naar Buitenlandse Zaken, en dan naar Vreemdelingenzaken, en dan terug naar de gemeente, en dan moet het wel lukken.

Alleen was het niet gemakkelijk om Vreemdelingenzaken te bereiken. Het enige antwoord was "Uw mail werd overgemaakt aan de bevoegde dienst."

Het staatsbezoek was wél over drie dagen. Uiteindelijk heb ik Vreemdelingenzaken toch aan de lijn gehad, en was er nog nodig: een reisziektenkostenverzekering, die 30.000 euro medische kosten dekt, geldig is in de Schengen-zone (Schengen?), en die loopt tot minstens 3 april.

Het zag er even naar uit dat het bezoek zou moeten doorgaan zonder Luo Yi, ondanks de inspanningen van Peter, Ward, Marianne en vele anderen, maar gelukkig kon Volvo in China zorgen voor het bewijs van die beruchte bijkomende verzekering (voor twee of drie dagen), en uiteindelijk was de mooiste tekst uit mijn loopbaan overbodig:

"Ondergetekende verklaart hierbij dat de heer Luo Yi werkzaam is bij Volvo, en dat zijn aanwezigheid vereist is voor een ontmoeting met de heer Xi Jinping, president van de Volksrepubliek van China, op 1 april 2014.’

Ik had toch graag het gezicht gezien van de dienstdoende ambtenaar van Vreemdelingenzaken. Voor alle zekerheid had ik er toch maar bijgeschreven dat deze verklaring géén aprilgrap was.

 

En of ik nu toch iets ernstigs zou kunnen zeggen over het staatsbezoek? Wel, wellicht was het het kortste én het best voorbereide halfuur uit mijn loopbaan. Mijn persoonlijk hoogtepunt? De erehaag van collega's die ondersteuning hebben gegeven in Chengdu en Daqing. Er was aandacht voor onze producten, met die fantastische Jakob; de koning en de president hebben dan uiteindelijk toch de 300.000ste Volvo die bestemd was China onthuld, en nee, de president reed niet in een Volvo, allemaal belangrijke momenten.

Maar onze Chengduwerkers, zoals we ze gemakshalve noemden, maakten het verschil. Ze gaven het bezoek een menselijk gezicht. Volvo is niet zomaar een bedrijf dat fantastische auto’s maakt en af en toe een president en een koning ontvangt – we zijn vooral een bedrijf van fantastische mensen.


Work hard. Have fun. Make History. In Chengdu.

Meer info: www.media.volvocars.com